Αττικόν άλας – Attisch zout

Ik zeg het meteen maar ongezouten: “Attisch zout” is geen zout dat je over je eten strooit, maar is verfijnde geestigheid waarmee een spreker zijn verhaal weet te kruiden. Het zout dat we in de keuken gebruiken en waarmee we het eten kruiden is in het Nieuwgrieks “το αλάτι”. Nu is er iets leuks aan de hand met dit woord:
Dit woord (en ook het bovengenoemde άλας) stamt af van het Oudgrieks “ο ἅλς” dat “het zout” betekende; maar let op, er is ook eenvrouwelijk zelfstandig naamwoord “η ἅλς ” dat “de zee“ betekende en waarvan het woord η θάλασσα (ook vrouwelijk) – “de zee” afstamt. (zie je het al θ-αλασ-σα?). De tweede naamval van beide ἅλς was ἁλός en van deze vorm stamt o.a. de naam van het eiland Alonnisos (Αλόννησος). Het woord η παραλία dat “het strand” betekent, stamt af van het bijvoeglijk naamwoord παράλιος van παρ(α) – langs,naast + άλιος van ἅλς “zee”. Η παραλία is dus eigenlijk een zelfstandig gemaakt bijvoeglijk naamwoord van η παραλία (γη). Nu ga keer ik weer even naar de keuken terug. Het Italiaanse “insalata” is “in salare” (zie je hem weer?) en betekent “inzouten” en vanuit het Italiaans is het woord weer teruggekeerd als σαλάτα in het Grieks. 
Nu moet je met zout oppassen, want een teveel verpest een gerecht: er een puinhoop van maken is in het Grieks τα κάνω θάλασσα en τα κάνω σαλάτα.
Heb je het ooit zo zout gegeten?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

*